Van boecxskens en wat dies meer sy
Van vechtkonst ende ridderlyckheit
Herberg "Het Gelag van Isidorus"
Voor informatie info@vgsj.nl
Veel plaatjes kunt u uitvergroten door er op te klikken
Hoezo geen 'pasta'?
Dat er 'in de middeleeuwen' geen deegwaren gegeten zouden zijn, zoals wij die tegenwoordig kennen als 'Italiaanse pasta', is in zijn algemeenheid wat te kort door de bocht. In Italië was de voorloper van onze huidige deegwaren in ieder geval al in de hoge middeleeuwen bekend.
Tegen het eind van de 15e eeuw hadden de 'roeffioelen' (taalkundig verwant met: 'ravioli') de Nederlanden ook echt wel bereikt. In een vroeg 16e eeuws Nederlands kookboek – waarin al wat algemenere recepten waren opgenomen – vinden we dan ook bijvoorbeeld een recept voor roeffioelen met warmoes (een bladgroente) en kaas.
Als liefhebbers van deegwaren, durven wij dan ook best wel een 'raffioelen' variant op onze middeleeuwse tafel te zetten.
Stijf van de specerijen of juist niet
Tot in de jaren '90 van de vorige eeuw, veronderstelde men dat 'de middeleeuwse keuken' zo stijf stond van de specerijen om te maskeren dat vlees en / of vis niet zo bijster vers meer waren.
Tegenwoordig wordt in toenemende mate aangenomen dat ook de middeleeuwer niet zo gek was om bedorven voedsel te eten, men dus toch wel degelijk redelijk vers geslacht vlees en vers gevangen vis at en dat de toepassing van een overdaad aan specerijen voortkwam uit het willen pochen met de eigen rijkdom.
Immers specerijen waren duur en wie veel specerijen in z'n eten kon (laten) verwerken was rijk.
We doen ons best
Hoe 'het middeleeuwse eten' gesmaakt precies heeft, lijkt mij anno vandaag lastig vast te stellen. We kunnen hooguit proberen de smaken te benaderen door zelf de ingrediënten te gebruiken die men toen beschikbaar had.
Vervolgens zijn de overgeleverde recepten meestal niet voorzien van maten, gewichten en verhoudingen. Je moet dus zelf een beetje gevoel voor koken hebben om er wat van te maken. En wat de één geweldig vindt, smaakt de ander te flauw of juist te sterk gekruid.Ook is bekend dat men destijds de boel lang en goed doorkookte, terwijl wij vandaag de dag graag de vitamientjes het bereidingsproces laten overleven.
Het verorberen van de maaltijd aan het hof van Karel de Stoute was een uitgebreide ceremoniële plechtigheid: de hertog werd bediend door de hoogste adellijke hoffunctionarissen, de broodbezorger, de schenker en de oppervoorsnijder hadden vast omschreven taken. Het vlees en het brood werd kleingesneden door de voorsnijder en we zien hier twee voorsnijmessen.