Van boecxskens en wat dies meer sy
Van vechtkonst ende ridderlyckheit
Herberg "Het Gelag van Isidorus"
Voor informatie info@vgsj.nl
Veel plaatjes kunt u uitvergroten door er op te klikken
Voor vrouwen betekende dit dat met het huwelijk de zeggenschap over hun bezittingen
overging van hun vader (of broers) op hun echtgenoot. De gehuwde vrouw was bovendien
rechts-
Voor de mannelijke nakomelingen
Wie denkt dat het liefdeshuwelijk voor de hogere standen in de middeleeuwen onmogelijk was, die komt bedrogen uit. Bij deze verbintenis ging het om een wederzijdse wilsovereenkomst tussen de beide echtelieden, waarbij de man niet tot voogd van zijn vrouw werd. Dit had het grote voordeel dat wanneer een vrouw beneden haar stand trouwde, ze juist niet de beschikking over haar eigen vermogen verloor. Vrouwen hadden bovendien eenzijdig het recht om te scheiden.
Adellijke mannen gingen deze huwelijksvorm vaak naast hun verstandshuwelijk aan om mannelijke nakomelingen te produceren en hielden er dan een soort concubine op na.
De 'concubines' hadden wel de maatschappelijke status van gehuwden en ook zij beheerden de sleutels van het huis.
Mag het er eentje meer zijn?
De kindersterfte (50%) was in de middeleeuwen hoog, dus zette men er liever eentje extra op de wereld. Welgestelden hadden meer kinderen dan de armen. Zo baarde Barbera, de moeder van Albrecht Dürer, tussen 1468 en 1492 elf zonen en zeven dochters, waarvan slechts drie zonen volwassen werden! Gehuwde vrouwen tot veertig waren dus bijna de helft van de tijd zwanger. De gemiddelde afstand tussen twee geboorten bedroeg 21 maanden.
Van het lot van gehandicapte kinderen is niet veel bekend. Sommige theologen meenden dat ze de vrucht van geslachtsverkeer op door de kerk verboden dagen waren, of men geloofde dat weerwolven of de erfzonde de oorzaak waren.
In Keulen werden geestelijke gehandicapte kinderen opgesloten in zogenaamde 'dordenkisten' en soms konden ze als natuurlijke nar een plaatsje aan het hof veroveren. Welgestelden brachten ze onder bij een min en later in het klooster.
Vruchtafdrijving en kindermoord
Hoewel men niet van de hoed en de rand wist en er hoge straffen op stonden, trachtte men ongewenste zwangerschappen wel degelijk te voorkomen. Zo waren er recepten voor vruchtafdrijvende kruidendrankjes