Van boecxskens en wat dies meer sy
Van vechtkonst ende ridderlyckheit
Herberg "Het Gelag van Isidorus"
Voor informatie info@vgsj.nl
Veel plaatjes kunt u uitvergroten door er op te klikken
De opvoeding van adellijke dochters was minder kostbaar. Meestal leerden de meisjes de grondbeginselen van lezen en schrijven, zingen, handwerken en hoofse gezelschapsspelen. Als typisch vrouwelijke bezigheden leerden de meisjes spinnen en weven en om als toekomstige echtgenotes bescheiden, kuis en zedelijk te zijn.
Verder werden kinderen verhalen en fabels verteld die van mond tot mond waren overgedragen, hoewel er voor werd gewaarschuwd om hen te veel verhalen over spoken en geesten te vertellen.
Scholing was niet voor iedereen
Heel lang was de middeleeuwse mens voor wat hij wijzer wilde worden, aangewezen op de beeldvertellingen in de romaanse en gotische kerken. Een hogere ontwikkeling was alleen voorbehouden aan mannen en de hogere standen die het konden betalen. Hooggeboren zonen konden eventueel de Latijnse school bezoeken of zelfs naar de universiteit gaan, terwijl de dochters het moesten doen met alleen wat basisonderwijs.
Heel zelden kwam het voor dat boerenkinderen bij de dorpspastoor of in het klooster lezen en schrijven leerden: Voor het in stand houden van de standenmaatschappij was het immers beter om de lagere klassen dom te houden.
De kerk stond kritisch tegenover scholing: Niet het leren en studeren bevrijdt de mens van het kwade, maar alleen het geloof in de kracht van God. Desondanks waren het toch de kloosters die uitgroeiden tot de opleidingscentra van de middeleeuwen. Meestal had een kloosterschool twee afdelingen, een 'schola interna' voor de novicen en een 'schola externa' voor degenen die niet wilden toetreden tot het klooster.
Dit miniatuur 'de schoolmeester van Esslingen' laat zien dat in de middeleeuwen geen school zonder roede bestond.